محتوا
سیستم نامگذاری فولادها بر اساس استاندارد DIN
- توضیحات
- بازدید: 383
سیستم نامگذاری فولادها بر اساس استانداردهای مختلفی تعریف شده است. یکی از شناخته شده ترین استانداردها، DIN یا همان استاندارد آلمانی است. با توجه به این نوع استاندارد، از حروف و اعدادی برای نامگذاری فولادها استفاده می کنند.
از آنجا که فولادها از نظر ظاهری به یکدیگر شباهت دارند، لازم است نامگذاری شوند، تا افراد برای شناخت کیفیت و ویژگی های آن دچار اشتباه نشوند. در واقع استانداردهای جهانی که برای شناخت فولادها در نظر می گیرند، شناسنامه فولاد است که بر اساس آن، مصرف کنندگان می توانند مناسب ترین نوع را انتخاب نمایند.
در ادامه بیشتر به این مبحث می پردازیم.
راهنمای مطالعه متن
روش نامگذاری فولاد آلیاژی براساس استاندارد DIN
سیستم نامگذاری فولادها را بر طبق دو دسته بندی طراحی میکنند. اولی نسبت به خواص کاربردی و دومی نسبت به ترکیبات شیمیایی آن ساخته می شود. نامگذاری فولادهای آلیاژی صرفا بر اساس ترکیبات شیمیایی آن انجام می شود.
نامگذاری با این روش، مشخصات کامل فولاد را نشان می دهد. همچنین با استفاده از این روش، امکان نامگذاری فولاد در شکل بلوک خام ریخته گری نیز فراهم می شود. اما لازم به ذکر است که با این شیوه امکان تشخیص نوع فرآیند، استحکام و عملیات حرارتی اجرا شده وجود ندارد.
به منظور نامگذاری دقیق و کامل فولادهای آلیاژی، ترتیبی وجود دارد که در ادامه به آن اشاره می کنیم.
حروفی برای شناسایی نوع ذوب ریزی، حروف شناسایی فرآیند ذوب ریزی و عمل آوری آن، عدد مشخصه کربن، علامت شیمیایی عناصر آلیاژی، عدد افزوده های آلیاژی، عدد مشخصه محدوده های تضمینی، حروف نشان دهنده وضعیت عملیات حرارتی و عدد استحکام کششی و سایر خواص موجود.
عددی که به عنوان عدد کربن مطرح شده است، صد برابر مقدار کربن است. همچنین به طور کلی برای نامگذاری، عناصر آلیاژی ای را انتخاب می نمایند که لازم است از سایر فولادهای مشابه متمایز باشند. به این معنا که اعداد نشان دهنده این آلیاژها هستند.
روش نامگذاری فولاد غیر آلیاژی بر اساس استاندارد DIN
در سیستم نامگذاری فولادها، فولادهایی به نام غیر آلیاژی وجود دارد. این نوع فولادها از عناصر خاصی برخوردار هستند که دارای اندازه های مشخصی هستند. عناصر فولادهای غیر آلیاژی، به وسیله ذوب کردن مواد اولیه وارد فولاد می شوند. فولادهای غیر آلیاژی در دو دسته قرار می گیرند. این دسته بندی بر اساس در نظر گرفتن یا نگرفتن عملیات حرارتی برای فولاد، صورت می گیرد. در ادامه به توصیف این دو دسته می پردازیم.
دسته اول فولادهای انبوه یا غیر مرغوب هستند که برای نمایش آن ها از علامت St استفاده می شود. پس از آن، عددی دو رقمی برای نشان دادن حداقل استحکام کششی می آید. لازم است اشاره کنیم که دسته اول به منظور انجام عملیات حرارتی در نظر گرفته نشده اند.
دسته دوم به عنوان فولادهای مرغوب شناخته می شوند. برای نشان دادن این نوع فولاد از حرف C استفاده می شود. پس از حرف C درصد کربن را ذکر می کنند که به صورت صد برابر است. بر خلاف دسته اول، این دسته از فولادها برای انجام عملیات حرارتی استفاده می شوند.
جمع بندی
همانطور که اشاره کردیم، سیستم نامگذاری فولادها بر اساس استانداردهای مختلفی انجام می شود. یکی از استانداردهای معروف که به استاندارد آلمان مشهور است، استاندارد DIN است. به وسیله شناخت سیستم نامگذاری در فولادها، می توان به راحتی فولادهای مشابه را از یکدیگر متمایز کرد.
در این سیستم که با استفاده از حروف و اعداد نامگذاری انجام می شود، بر اساس دو دسته تقسیم بندی انجام می شود. دسته اول نسبت به خواص کاربردی و دسته دوم نسبت به ترکیبات شیمیایی فولاد ساخته می شود. با استفاده از نامگذاری فولاد که شناسنامه آن به شمار می رود، ویژگی های آن برای افراد شناسایی می شود. شما می توانید برای خرید میلگرد از طریق سایت آهن 724 از کارشناسان این مجموعه کمک بگیرید.
